یوزپلنگ آسیایی که زمانی از شبه قاره هند تا افغانستان، ترکمنستان و ایران تا شبه جزیره عربستان و سوریه پراکنده بود، در حال حاضر در فهرست جانوران در آستانه انقراض اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت قرار دارد و اکنون تنها در حدود ۷۰ قلاده در ۱۰ زیستگاه محافظت شده در ایران یافت می شود.

برای انسجام بخشی و توفیق در حفاظت پایدار این گونه حیاتی ارزشمند در سال ۱۳۷۷ شمسی “پروژه بین المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی” به طور مشترک توسط سازمان محیط زیست ایران و برنامه عمران سازمان ملل متحد(UNDP)تعریف گردید. پروژه مذکور نه تنها اثر چشمگیری در حفاظت از یوزپلنگ آسیایی در ایران داشته، بلکه به عنوان  مدلی از یک پروژه حفاظتی موفق نه فقط در ایران، بلکه فراتر از مرزهای کشور در سطح خاورمیانه مطرح گردیده است لیکن، هنوز تلاش هایی برای حفظ ثبات جمعیت یوزپلنگ در کشور و تضمین بقای بلندمدت آن نیاز است.

از آن جا که از عوامل لازم برای تضمین پایداری بلند مدت حفاظت از این گونه ارزشمند،ظرفیت سازی اجتماعی وجلب مشارکت جوامع محلی می باشد، پروژه مشترکی توسط دفتر پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی و گروه آبانگاه با تمرکز بر”پناهگاه حیات وحش میاندشت” و با استفاده از روش ” تحلیل کنشگران محلی” تعریف گردیده است تا پس ازتحلیل های لازم زمینه جلب مشارکت و همراهی جوامع محلی در مدلی برد-برد با سایر بخش های درگیر (از جمله بخش های حاکمیتی) به استقرار سیستمی پایدار در راستای صیانت و حفاظت از یوزپلنگ آسیایی و تعریف الگویی برای بسط و تعمیم به کل زیستگاههای این گونه حیوانی ارزشمند درکشورمنجر گردد.

در ادامه تصاویری چند، از بازدید صورت پذیرفته از منطقه، ذیل پروژه “ظرفیت سازی جوامع محلی” قابل رویت می باشد. فاز نخست این پروژه تا فروردین ماه ۱۳۹۴ به انجام می رسد.