روز جهانی آب (دوم فروردین ماه) در پیش است. این روز، بهانه ایست برای توجه ویژه به آب و تلاشیست برای آنکه عموم در رابطه با آب بیشتر بدانند، نسبت به آن بیشتر حساس شوند و رفتارهای خود را در رابطه با آن، بهبود دهند.

هـر سـال بر روی جنبـه ای از مباحث آب تمرکــز بیشتری می شود و آن جنبه به عنـوان شعـار سـال مطـرح می شود. شعار امسال “آب و توسعه پایدار” است. برای جوامعی نظیر جامعه ما که در حال توسعه است، مهم است که مدیران و فعالان حوزه های مختلف و عموم مردم بدانند که آب در توسعه پایدار چه نقشی دارد و چگونه باید آن را در برنامه ها و فعالیت های خود لحاظ کنند.

توسعه پایدار از آن دست واژه هاییست که اگر چه اغلب افراد تصور می کنند معنای آن را می دانند اما با کنکاش بیشتر درخواهیم یافت که تنها درکی مبهم از آن داریم و از این رو بعضا آن را تنـها شعـار و آرمانـی شعرگونـه می دانیـم. بدون وارد شدن به جنبـه های فنی، توسـعـه پایـدار را می توان به طور ساده : “پاسخ دادن به نیازها و مسائل امروز بدون آنکه خود این پاسخ ها به مسئله و معضلی در فردا و فرداها تبدیل شوند”، توصیف کرد.

طبعا این رویکرد در حوزه های مختلف، شاخص ها و روش های خاص خود را دارد اما مهم آن است که بعد از حرکت های لجام گسیخته و بدون توجه به عواقب و اثرات جانبی در دهه های اخیر، ((توسعه پایدار)) را به مثابه یک الزام در برنامه ها و فعالیت ها از منزل و محل کار و ابعاد فردی تا تربیت نسل بعد و تا ابعاد اجتماعی، مطالبه از مدیران و مسئولان و سایر شئون زندگی خود بپذیریم.

آب را هسته و محور توسعه پایدار بر شمرده اند و روز جهانی آب امسال فرصتیست برای آنکه هر فرد، گروه و جامعه ای، نسبت زندگی، حرفه و برنامه های خود را با ((آب)) و رویکرد ((توسعه پایدار)) بسنجد.

یادمان باشد که یکی از خروجی های کارشناسانه اجلاس سران کشورهای عضو سازمان ملل این بوده که “بزرگ ترین مانع بر سر راه توسعه پایدار آنست که عموم مردم فهم و درک درستی از مفهوم توسعه پایدار ندارند”؛ از فرصت روز جهانی آب که در ایران با دید و بازدیدهای نوروزی همراه است، استفاده کنیم و درکی غیر شعاری از این مفهوم را به گفتگو بگذاریم. شاید این گفتگوها، آینده ای کم رنج تر را برای ما بسازد.

آغازگر این تفاوت باشید…