زنان نیمی از جامعه بشری را تشکیل داده اند و علاوه بر تاثیرگذاری بر امور جاری و روزمره، اثرگذاری درازمدت و پایداری را از طریق تربیت نسل های بعدی اجتماع بر عهده دارند. با این وجود، در کشورهای در حال توسعه، به دلایل متعدد، بستر و زمینه حضور گسترده آن ها در عرصه های مختلف از جمله در حفاظت از منابع طبیعی، محیط زیست و مدیریت منابع آب فراهم نگردیده است. این در حالی است که بنا به پژوهش های انجام گرفته، زنان می توانند در این عرصه ها، نقشی مهم و اساسی برعهده داشته باشند.
در ایران اما طی سال های اخیر و با پر رنگ تر شدن ضرورت انجام اقدامات غیر سازه ای و تدوین برنامه هایی در خصوص مشارکت دهی جوامع در مدیریت منابع آب، نگرانی از عدم وجود برنامه و راهکار متمرکز و بومی جهت جلب مشارکت زنان در این بخش افزایش یافته است. بر این اساس، شرکت آب منطقه ای خراسان رضوی با تعریف طرحی پژوهشی اقدام به بررسی تجارب مرتبط و موفق جهانی و تطبیق آن ها با شرایط کشور و منطقه نموده است. در این پژوهش که توسط مرکز پژوهشی زیست محیطی خاوران با همکاری تیم گروه آبانگاه در حال انجام است، ضمن تحلیل و بهره گیری از اقدامات موثر کشورهای پیشرو و سازمان های بین المللی در امر مشارکت دهی زنان در مقوله آب، با لحاظ ظرفیت ها و ظرافت های فرهنگی، سنتی و مذهبی جامعه ایرانی، مدل و الگویی بومی به منظور بهره برداری از ظرفیت های زنان روستایی در امر مدیریت پایدار منابع آب زیر زمینی تدوین خواهد گردید. نتایج این پژوهش، بویژه در طرح ملی احیاء و تعادل بخشی آب های زیرزمینی، می تواند مورد استفاده قرار گرفته و تحولی زیربنایی را در حوزه مشارکت مدیریت منابع آب، ترسیم نماید.
ارسال...